«ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ»

ένα έργο για το έργο –
ή καλύτερα, ένα έργο για τις πόλεις
που περιμένουν ένα έργο

Τρίτη 29 και Τετάρτη 30 Οκτωβρίου |21:00|

Μετά από μια χρονιά sold-out παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη και μια σειρά επεκτάσεων σε Αθήνα, Πάτρα, Λάρισα, Ιθάκη, Χανιά, Βέροια, Κοζάνη και Γιάννενα, η παράσταση για όλα τα έργα που δεν έγιναν ποτέ, έρχεται στην Καβάλα,στοΘέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, την Τρίτη 29 και την 30 Οκτωβρίου στις 21.00.

Πόσο χρόνο χρειάζεται να περιμένει κανείς για την ολοκλήρωση ενός έργου; Ποιο είναι το χρονικό όριο μετά το οποίο η κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης απέκτησε μυθολογικό, ανεκδοτολογικό και συμβολικό χαρακτήρα, επηρεάζοντας συνειδητά ή ασυνείδητα τον συλλογικό ψυχισμό της πόλης; Πώς αντιλαμβανόμαστε τον δημόσιο χώρο και τη συνεχή του αναδιαμόρφωση; Με ποιον τρόπο η συνθήκη της αναμονής εγκαθιδρύεται σε μια πόλη και γιατί μια ομάδα νέων αναγκάζεται να την εγκαταλείψει;

Στην παράσταση «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ», σταθμοί της ιστορίας του μετρό, συνεντεύξεις εμπλεκόμενων μερών και επιτόπια έρευνα μπλέκονται με φανταστικές ιστορίες και προσωπικές σκέψεις, προκειμένου να μετατρέψουν την αναμονή για το έργο σε έναν εναλλακτικό κοινωνικό στοχασμό.Μια ομάδα νέων ηθοποιών, που δεν θυμάται πώς ήταν η πόλη της χωρίς εργοτάξια, ερευνά επί σκηνής το δίπολο στασιμότητα-μετακίνηση σε μια προσπάθεια να απαντήσει στο ερώτημα: Τι είδους μετακινήσεις ονειρεύονται οι νέοι άνθρωποι, όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στη ζωή τους; Αγωνιζόμενη να αντισταθεί σε μια νομοτέλεια παραίτησης, η ομάδα δημιουργεί ένα έργο για το έργο. Ένα έργο που ψάχνει κι αυτό απεγνωσμένα την ολοκλήρωσή του.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Πολιτικό θέατρο, με προβληματισμούς και παιγνιώδη σκηνοθετική γλώσσα, που δεν αφορά μόνο την γενιά για την οποία μιλάει, αλλά επικοινωνεί, ίσως καλύτερα από οποιοδήποτε κείμενο και είδηση έχει γραφτεί, το συλλογικό τραύμα που άφησε η κατασκευή του μετρό στην πόλη» Παντελής Τσομπάνης, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Η σφιχτοδεμένη ομάδα που έστησε την πολυεπίπεδη παράσταση, σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται, στηλιτεύει και διακωμωδεί, καυτηριάζει και λοιδορεί με τη σάτιρα στο κομμάτι τεκμηρίωσης, αλλά και στο μυθοπλαστικό μέρος και κάνει πολύ καλά, επειδή πρόκειται – επιτρέψτε μου – για «εννοιολογική τέχνη», η οποία δεν ορίζεται από τα μέσα ή το ύφος αλλά περισσότερο από τα ερωτήματά της.» Παύλος Λεμοντζής, cityportal.gr

«Είδα μια παράσταση που ήταν θέατρο που παλλόταν από ζωντάνια. Θέατρο στον καιρό του και στην εποχή της ζωής της ομάδας. Και, αναπόφευκτα, θέατρο βαθιά πολιτικό. Με τον δικό τους, της εποχής, της γενιάς και του κόσμου τους τον τρόπο, δικό τους ύφος, χιούμορ, τη δική τους μουσική, τα δικά τους τραγούδια, τη δική τους γλώσσα, προφορική και σωματική.» Αναστασία Γρηγοριάδου, 9.58 ραδιόφωνο ΕΡΤ3 Θεσσαλονίκη

«Οι ηθοποιοί της ομάδας «Τροχιές» πήραν συνεντεύξεις από καταστηματάρχες, διοικητικούς υπαλλήλους της κατασκευαστικής εταιρείας, αλλά και εργάτες του μετρό, και προσθέτοντας έντονες χιουμοριστικές πινελιές και αυτοσχεδιασμούς, συνέθεσαν ένα αριστούργημα επί σκηνής» – Ρέα Γρηγορίου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Η παράσταση “Προσοχή: Εκτελούνται έργα” είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις Θεάτρου της Επινόησης που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Διαθέτει φρεσκάδα, χιούμορ, μια γερή δόση σωματικού θεάτρου, αλλά έχει και την εγκεφαλικότητα και την δραματουργία ενός ολοκληρωμένου έργου, σπονδυλωτού μεν και με μικρές σκηνές αλλά ενός παραστασιακού έργου, όπου οι ηθοποιοί είναι ταυτόχρονα δημιουργοί κι ερμηνευτές.» Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr

«Η παράσταση έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια σύγχρονη καλλιτεχνική ματιά. Και είναι συγκλονιστικά ελκυστικό για όλους όσοι έχουν σχέσεις με τη Θεσσαλονίκη αλλά και στον καθένα από τους θεατές που πλημμύρισαν τη θεατρική σκηνή στην Αθήνα… Σίγουρα η ζωή εμπνέει την τέχνη, όπως στην περίπτωση των παιδιών που έφτιαξαν αυτό το θεατρικό διαμαντάκι, αλλά η ζωή εδώ ξεπερνάει ακόμη και τα πιο ευφάνταστα σενάρια…» – Λευθέρης Πλακίδας, ΑΘΗνέα

«Τελικά, φαίνεται ότι ένα από τα πιο οξυδερκή θεατρικά έργα για την πολιτικοκοινωνική επικαιρότητα της χώρας έμελλε να γραφτεί με αφορμή ένα άλλο έργο, τεχνικό αυτήν τη φορά, από μια παρέα νέων που βαρέθηκαν να βλέπουν την πόλη τους —και τις ζωές τους— μόνο πίσω από λαμαρίνες. Και για αυτόν το λόγο αξίζει να το δείτε —ακόμα και αν στη δική σας πόλη υπάρχει μετρό!». Κωστής Κοτσώνης, mixgrill.gr