ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ του Ευριπίδη

Η εμβληματική τραγωδία του Ευριπίδη, «Ηρακλής Μαινόμενος», παρουσιάζεται την Τετάρτη 17 Ιουλίου στις 21.30 στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων στο πλαίσιο του 67^ου Φεστιβάλ Φιλίππων.

Ένας σπουδαίος θίασος με τους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Γιώργο Γάλλο, Στεφανία Γουλιώτη, Ηρώ Μπέζου, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννη Κλίνη, Αινεία Τσαμάτη, Νίκο Μήλια, Γκαλ Ρομπίσα, Μπάμπη Γαλιατσάτο, Θανάση Ραφτόπουλο, Αντώνη Αντωνόπουλο, καθώς και τον διαπρεπή μουσικό Φώτη Σιώτα σε εξέχοντα ρόλο επί σκηνής, μας βυθίζει στην υπαρξιακή αγωνία της εμβληματικής τραγωδίας του Ευριπίδη, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Καραντζά.

«Ποιος άνθρωπος γεννήθηκε τόσο δυστυχισμένος;»

Ο Ευριπίδης στο σπάνια παιζόμενο έργο του «Ηρακλής Μαινόμενος», βάζει στο επίκεντρο τον Ηρακλή. Το μυθικό αυτό πρόσωπο, θα κατρακυλήσει στην πιο επώδυνη συντριβή και από ημίθεος θα γίνει μίασμα, μέσα από ένα ανελέητο παιχνίδι των Θεών.

Σ’ αυτό, το πιο σκοτεινό και πιο ανθρώπινο έργο του Ποιητή, τόπος δράσης είναι η Θήβα, που βρίσκεται σε καθεστώς τυραννίας από τον Λύκο, αφότου ο Ηρακλής έφυγε για τον τελευταίο του άθλο. Ο πατέρας και η σύζυγος του Ηρακλή, εξόριστοι και μελλοθάνατοι, δεν έχουν καμία ελπίδα.  Το ίδιο και ο Χορός που βρίσκεται ξαφνικά δούλος στο καθεστώς του Τυράννου Λύκου. Όταν ο Ηρακλής έρχεται από τον Άδη έχοντας καταφέρει όλους τους άθλους, ανατρέπει τον Λύκο και όλα δείχνουν ότι το τέλος τους θα είναι αίσιο. Αλλά η βούληση των Θεών – η Τυραννία του Ηρακλή – βάφει τα χέρια του ήρωα με το πιο νοσηρό αίμα. Το αίμα της γυναίκας και των παιδιών του, που θα σκοτώσει κεντρισμένος από τη μανία της Λύσσας.

Μια τιμωρία για έναν ήρωα(;), ημίθεο(;) ή απλώς έναν άνθρωπο που ξεπέρασε τον κανόνα, βγαίνοντας έξω από το ανθρώπινο και διαταράσσοντας τη δομή και τα προκαθορισμένα όρια;

Μέσα από αυτή την παραβολή, με τις έντονες πολιτικές προεκτάσεις, ο Ευριπίδης φωτίζει το ανεπαρκές και “λίγο” της ανθρώπινης ύπαρξης μπροστά σε μια ανώτερη δύναμη – είτε αυτό λέγεται καθεστωτική Τυραννία, είτε Θεός – που καταρρίπτει την ανθρώπινη βούληση και την εξαφανίζει στην ανυπαρξία. Μια σφοδρή κριτική του Ευριπίδη για την απουσία Δημοκρατίας και την εγκατάλειψη των Θεών, γίνεται, παραστασιακά, μια κραυγή απόγνωσης του ανθρώπου μπροστά στην συνειδητοποίηση της αδυναμίας του.